Eindhovense jongen in blauw wit, kleuren van Eindhoven maar dan van de UN, blauwe helm en wit als bescherming.
In de zomer van 1993 werd ik geplaatst bij Support Command To Airmobile. Defensie in beweging van Dienstplicht naar Beroeps kon je het ook noemen. Nederland wilde mee doen met de grote jongens en ja daar hoorde een luchtmobiel club bij, dat was de mode.
Ik kwam van een pantserinfanteriebataljon (17e) en werd nu hoofd sectie 4 logistiek. In januari 1994 zat ik in een heel ander wereld het voormalig Joegoslavië. Land in Oorlog met de bescherming van Blauw en Wit , kleuren van de Verenigde Naties. Na terugkeer was er geen eenheid meer, opgeheven zoals zovelen. En kwam terecht op in rijschool Piroc, rijschool in Veldhoven maar ook die eenheid kwam te vervallen.
Vervolgens kwam er de deployment Kosovo en ook de Redeployment Kosovo en de wisselingen van de eenheden in voormalig Joegoslavië, 4 jaren waarin de Wereld erg was veranderd en defensie een beroeps organisatie was geworden, zelf was ik geplaatst in Gouda, weekend huwelijk en een echtgenote en 2 dochters in Eindhoven.
Vervolgens facilitair manager van de legerplaats Oirschot en verantwoordelijk voor zorg voor personeel en de thuisfront relaties, terugkom dagen en voorbereiding op weer een uitzending.
Dan volgt de plaatsing in Weert bij de Koninklijke school en wordt er wederom een beroep op me gedaan, SFOR 16/Eufor 1.
In 2006 begonnen aan de voorbereiding voor Provincial Reconstructie Team 3 (PRT 3), nu vanuit mijn plaatsing bij de genie en naar Afghanistan geweest op werkbezoek.
Nu al weer jaren voorzitter van de Stichting Veteranen Brabant Zuid Oost, met veel plezier en toewijding, een ervaringsdeskundige.
Die geboren Eindhovense Jongen heeft veel van de wereld gezien en geleerd dat vrede bij jezelf moet zitten om vrede te brengen en te kunnen zorgen voor die ander, want we hebben het ontzettend goed.
Geniet van elkaar en de vrijheid. Dat is mijn boodschap.